«Το σημερινό Διδυμότειχο απλώνεται ανάμεσα στους λόφους του Καλέ και της Αγίας Πέτρας, σε μία χωροταξική διάταξη η οποία παγιώθηκε κατά την ύστερη Τουρκοκρατία.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο πυρήνας της πόλης ταυτιζόταν με το Κάστρο, όπου διέμεναν η κυρίαρχη αριστοκρατία της γης, οι ανώτεροι εκκλησιαστικοί και στρατιωτικοί λειτουργοί και οι λοιποί κυβερνώντες.
Το Διδυμότειχο από την πλευρά της Αγίας Πέτρας κατά την Τουρκοκρατία. Σε πρώτο πλάνο οι Στρατώνες (“Κισλάδες”).
Το εσωτερικό τμήμα του Κάστρου, η ακρόπολη, αποτελούσε το τελευταίο πεδίο άμυνας και, ταυτοχρόνως, περιέκλειε τα ανάκτορα.
Έξω από τα τείχη απλωνόταν η «έξω συνοικία», η «έξω» ή «κάτω πόλις», το «εμπόριον» ή «μπούρκος», ο χώρος των κατώτερων τάξεων, που συνιστούσαν το Δήμο, τον οργανωμένο σε φατρίες, που αποτελούνταν από τη μεγάλη μάζα των αγροτών και σε ένα βαθμό των βιοτεχνών και των εμπόρων.»
Αθανάσιος Ι.Γουρίδης, «Διδυμότειχο, μία άγνωστη πρωτεύουσα», 2008
[Β2. Τα Βυζαντινά Μνημεία του Διδυμοτείχου, σελ.59]
Φωτογραφία: ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ-Γνώση και Δράση
Το Κάστρο και η πόλη του Διδυμοτείχου (“Καστροπολιτεία”). Λήψη φωτογραφίας από το λόφο της Αγίας Πέτρας στις 5 Ιανουαρίου 2018. (ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ-Γνώση και Δράση)
