ΠΟΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΠΥΘΙΟΥ;;
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ Ι. Γ.ΖΑΜΠΟΥΚΗ
Από άποψη δικτύων, οδικών και ποτάμιων, και από άποψη εμπορίου και επικοινωνίας το Πύθιο στην αρχαιότητα κατείχε επίκαιρη θέση. Βρισκόταν επάνω σε σημαντικό άξονα χερσαίων και ποτάμιων επικοινωνιών οι οποίες μέσω της κοιλάδας του Έβρου συνέδεαν το δέλτα του Έβρου και την θάλασσα με την κεντρική θρακική πεδιάδα : πλωτός ποταμός Έβρος και ποτάμια οδός, ναυσιπλοΐα στον Έβρο όταν βέβαια ο ποταμός δεν πάγωνε, αναπτυγμένη ποτάμια εμπορική κίνηση, επικοινωνία της Θρακικής ενδοχώρας με το θρακικό πέλαγος μέσω του πλωτού Έβρου και παράλληλα εγγύς του ποταμού χερσαίος ημιορεινός δρόμος, παρακλάδι της Εγνατίας οδού. Το ύψωμα Σιινί και ο γήλοφος του Κάστρου λειτουργούσαν ως καμινοβίγλα, οπτικό δηλαδή παρατηρητήριο, από το οποίο μπορούσαν οι κάτοικοι να ειδοποιούν τον Στρατηγό, αλλά και τον άμαχο πληθυσμό των περιοχών για επικείμενη εχθρική επίθεση.
Η περιοχή διέθετε πλούσιο υδάτινο δυναμικό, δηλαδή ποταμό και παραπόταμο, και μεγάλες, πάνυ εύφορες, ζείδωρες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις που ξεκινούσαν από το Πύθιο και εκτείνονταν προς την Αδριανούπολη. Έτσι η γεωργία αποτελούσε τη σπουδαιότερη πηγή οικονομίας, η γη παρήγαγε μεγάλες ποσότητες σιτηρών και έδιδε στους κατοίκους πλούτο, ευδαιμονία και όλβο. Αναφορικά με την ήμερη πανίδα της περιοχής αναφέρουμε την κτηνοτροφία (βόδια, αγελάδες, ίπποι, αιγοπρόβατα, χοίροι,….), την ανάπτυξη τυροκομίας, εριουργίας, βυρσοδεψίας, την παραγωγή κρέατος και την εμπορία πρόβειου κρέατος, τυριών, δερμάτων. Όσον αφορά στην άγρια πανίδα η δελταϊκή πεδιάδα συνιστούσε πλούσιο κυνηγότοπο με κυνηγετικά θηράματα, όπως αγριόγαλοι, κύκνοι, πάπιες, χήνες, αγριόχοιροι, κ.α.. Ένας άλλος παράγοντας της σημαντικής οικονομικής αξίας του Πυθίου ήταν ο Έβρος ποταμός και ο πλούσιος ψαρότοπός του, όπως ο περιζήτητος στην αρχαιότητα οξύρυγχος (κοινώς μουρούνα, επιστημονικά Acipenser sturio), ο γλάνις ή ο γλάνος (κοινώς γουλιανός), ο κυπρίνος (κοινώς γριβάδι, σαζάνι), κ.α..
Άλλοι παράγοντες ήταν αφενός η ζούγκλα με τα πεδινά παραποτάμια δάση και τα ημιορεινά, εκτεταμένα δρυοδάση, απομεινάρι των οποίων είναι το αρχαϊκό δάσος Μισσιλίγγουρι (σήμερα λέγεται Δασωμένο), τα οποία διέθεταν άφθονη ξυλεία οικοδομική και καύσιμη, αφετέρου τα πολύ γνωστά στην περιοχή λατομεία, χρήσιμα στην απόκτηση ασβεστολιθικής οικοδομήσιμης πέτρας με την οποία εξάλλου κτίστηκε και το Κάστρο.
Για την σημαντική αυτή οικονομική αξία και τα περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα του Πυθίου Έβρου οι Ιστορικοί τοποθετούσαν στην τοποθεσία του σημερινού Πυθίου παλαιές πόλεις άγνωστης όμως θέσης. Πρώτο παράδειγμα είναι μια πόλη της Θράκης, κείμενη Ν-ΝΑ της Αδριανούπολης που αναφέρεται με διάφορες παραλλαγές : Όστιζος, Οστιδιζός, Οστοδιζός, Οστουδίζος και Ουστουδιζός. Είναι καθαρώς θρακικό όνομα, η δε κατάληξη -διζος ή δίζα είναι θρακική, σημαίνουσα φρούριο ή οχυρό. Η πόλη αυτή, σύμφωνα με τον Ιστορικό Κονστάντιν Γίρετσεκ (Jirecek), έκειτο εκεί όπου κείται το σημερινό Πύθιο. Επίσης στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια ο συγγραφέας Αχιλλέας Σαμοθράκης στο λήμμα «Ουστουδιζός» γράφει ότι, κατά τον Jirecek, ήταν το σημερινό Κούλελι Βουργκάζ (Πύθιο).Τέλος, άλλη μία πόλη της θράκης, αναφερομένη υπό των Οδοιπορικών και των Βυζαντινών συγγραφέων, η Τζωιδών ή Τζυειδών ή Τζοδίη ή Τζόιδος ή Τζωίδη, κατά τον Jirecek, βρισκόταν στη θέση του σημερινού Πυθίου (πρώην Κούλελι Μπουργκάζ).
Τι δείχνουν λοιπόν όλα αυτά ; ότι η κατοίκηση της τοποθεσίας του σημερινού Πυθίου ανάγεται στο μακρινό παρελθόν!!!!
ΦΩΤΟ
─ Αντίγραφο των φορτηγών εμπορικών πλοίων της Αίνου που ταξίδευαν στον πλωτό Έβρο και περνούσαν από το Πύθιο, όταν βέβαια ο ποταμός δεν ήταν παγωμένος, πράγμα σύνηθες τότε τον χειμώνα.
─ Οπτικά παρατηρητήρια (καμινοβίγλες) του Πυθίου : ο λόφος του Σιινί (όπου οι κεραίες της τηλεόρασης, αριστερά επάνω) και ο γήλοφος του Κάστρου του Ιωάννη ΣΤ´ Καντακουζηνού.
─ Οι απέραντες πεδινές καλλιεργήσιμες εκτάσεις του Πυθίου που ξεκινούσαν από το Πύθιο και εκτείνονταν προς την Αδριανούπολη και τις οποίες εκμεταλλευόταν ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ´ Καντακουζηνός.
─ Kυπρίνος (κοινώς γριβάδι, σαζάνι) του ποταμού Έβρου.
