ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ 1843-2023

Το κείμενο αποτελεί αντιγραφή από το τρίπτυχο που εκδόθηκε για την συμπλήρωση 180 χρόνων από την κατασκευή του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου (1843-2023).   

Ο Ιερός Ενοριακός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου, στη φερώνυμη συνοικία της Παναγίας του Διδυμοτείχου είναι ο μόνος σωζόμενος σήμερα ιστορικός μεταβυζαντινός Ναός εκτός των τειχών του Κάστρου, σε θέση που κατά την παράδοση υπήρχε βυζαντινός Ναός της Αγίας Σοφίας, ή Ναός της του θεού Σοφίας.

Κατά μία τοπική παράδοση, στα ερείπια του Ναού αυτού μαρτύρησε ο Ιεροδιάκονος Παρθένιος, ο οποίος αντιτάχθηκε στην καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας πραγματοποίησης του εβδομαδιαίου παζαριού, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ένοχος για αντίσταση στις αρχές και να παραδοθεί : «εις τον φανατισθέντα όχλον και να υποστεί μαρτυρικόν θάνατον κατά το 1805».

Στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι Χριστιανοί άρχισαν να εγκαθίστανται εκτός του Κάστρου, το 1806 κτίστηκε ο πρώτος αρχικός ναός, σήμερα σώζεται μαρμάρινη πλάκα στην Πρόθεση όπου αναγράφεται λαξευμένη χρονολογία και αφιέρωση αλλά και επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα εντοιχισμένη, στην δεξιά πύλη που οδηγεί από τον νάρθηκα στον κυρίως ναό.

Σύντομα ο Ναός αυτός αντικαταστάθηκε με απόφαση της Δημογεροντίας από το σημερινό περικαλλές οικοδόμημα, που εγκαινιάσθηκε της 1η Μαΐου του 1843 από τον Μητροπολίτη Βησσαρίωνα όπως μαρτυρεί η κτητορική επιγραφή στο υπέρθυρο της κεντρικής εισόδου του Ναού. Τα εγκαίνια του ναού συνδέονται με την εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου, στις 2 Μαΐου. Ο εορτασμός ταυτιζόταν με την έναρξη της θερινής περιόδου και συνιστούσε ιδιαίτερα σημαντική ημέρα για την περιοχή.

Δίπλα στο Ναό οικοδομήθηκε το έτος 1925 κομψό, διώροφο, οκταγωνικό λιθόκτιστο κωδωνοστάσιο. Ανάμεσα στο κωδωνοστάσιο και στο Πνευματικό Κέντρο, βρίσκεται μικρός χώρος που διαμορφώθηκε προ ετών σε Προσκυνητάρι, αφιερωμένο στον τοπικό μας άγιο Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη τον Ελεήμονα και Ιαματικό.

Στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού λειτουργούσε από το έτος 1840 περίπου, στη θέση παλαιού κτίσματος η Αστική Ελληνική ή Αλληλοδιδακτική Σχολή Διδυμοτείχου, του οποίου σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια. Πατριαρχικό έγγραφο του 1824, με ημερομηνία 8 Μαΐου, αναφέρει ότι λειτουργούν με την στήριξη των ναών Αγίου Αθανασίου και Κοιμήσεως της Θεοτόκου σχολεία. Το 1878 οι Ρώσοι επιτάσσουν τα σχολεία για τις στρατιωτικές ανάγκες, χρησιμοποιούν το κτίσμα ως Διοικητήριο και από απροσεξία των Ρώσων στρατιωτών πυρπολείται. Το παρακείμενο σωζόμενο σήμερα, λιθόκτιστο παλαιό κηροπλαστείο με την εύρυθμη τοξωτή πρόσοψη, στέγασε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, εκτός των τειχών εκπαιδευτήρια της πόλης. Σήμερα το κτήριο αυτό, λειτουργεί ως Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο και στεγάζει τις κοινωνικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως και την «Τράπεζα Αγάπης», όπου καθημερινά προσφέρονται δεκάδες μερίδες φαγητού, που παρασκευάζουν εθελόντριες κυρίες από τις ενορίες της πόλης μας και στη συνέχεια διανέμονται σε απόρους και μοναχικούς συνανθρώπους μας.

Copyright © 2016 https://kastropolites.com/. All Rights Reserved