ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΕΒΡΙΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΜΑΥΡΙΩΤΗ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΓΛΑΦΥΡΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ, ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ – ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΕΒΡΟΥ. ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ, ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙ ΣΕ “ΥΜΝΟ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ”.
Κείμενο: Ευάγγελος Σ. Σοβαράς (Καστροπολίτης)
Το σπονδυλωτό ποίημα του Αυγερινού Μαυριώτη που δημοσιεύθηκε στην ποιητική του συλλογή “Ρόμβος”, μας παραπέμπει στο αρχαίο όνομα του ποταμού Έβρου, που στη συμβολή του με τον Άρδα και τον Τούντζα (για αυτό και “ποτάμι τρίκλωνο”) νήφθηκε ο Ορέστης και έσβησε τα κρίματά του και απαλλάχθηκε από τις Ερινύες. Εκεί λοιπόν για ένδειξη ευγνωμοσύνης, έκτισε την αρχαία Ορεστιάδα.
Στα νερά του “αμέρωτου” ποταμού πνίγηκε ο πρίγκιπας της Θράκης, ο Έβρος που ήταν γιος του βασιλιά Κάσσανδρου και της πρώτης συζύγου του της Κροτωνίτης. Μετά το θάνατό της ο Κάσσανδρος νυμφεύθηκε τη Δαμασίππη, από την οποία συκοφαντήθηκε ο νεαρός πρίγκιπας, καθώς δεν ενέδωσε στον έρωτά της και έτσι μετατράπηκε σε θύμα του Έρωτα (“θύμα της Αφροδίτης”), πέφτοντας στα νερά του ποταμού όπου πνίγηκε (“θηλιά του πρίγκιπα”).
Ο Έβρος λατρεύθηκε ως Θεός από τους Θράκες, οι οποίοι έστησαν στις όχθες του, βωμούς προς τιμήν του και έκτοτε ο ποταμός έλαβε το όνομά του.
Στον ποταμό ρίφθηκε ο Ορφέας, όταν φονεύθηκε από τις Μαινάδες και η λύρα του πλέοντας στο κύμα, έφτασε στη Λέσβο.
Το ποτάμι των ονείρων, της νιότης και της ξεγνοιασιάς του ποιητή και τόσων νέων που μεγάλωσαν στις όχθες του.
Η νεανική μορφή του Έβρου αποκαλύφθηκε πριν λίγα χρόνια στις ανασκαφές που εκτέλεσε ο αρχαιολόγος κ.Ματθαίος Κουτσουμανής στην αρχαία Πλωτινόπολη του Διδυμοτείχου, όπου σε ψηφιδωτό δάπεδο ο θεοποιημένος πρίγκιπας – ποταμός Έβρος παρουσιάζεται ως να αναδύεται από τα νερά του και να κυκλώνει την πόλη (Πλωτινόπολη;) που κάθεται στο θρόνο της κρατώντας σκήπτρο. Η μοναδική παράσταση “Ο Έβρος και η Πόλη”, σε αντίθεση με τα συνηθισμένα που παρουσίαζαν τη μορφή των θεοποιημένων ποταμών με γεροντικές μορφές, μας δίνει τον Έβρο, νέο και όμορφο, στεφανωμένο ως άλλο Απόλλωνα.
Ο αγέραστος Αυγερινός Μαυριώτης, καταγόμενος από το Αμόριο Έβρου, τιμήθηκε για πρώτη φορά στον τόπο του το Μάρτιο του 2016, όταν διοργανώθηκε στο Διδυμότειχο από τον Ιστορικό και Πολιτιστικό Σύλλογο “ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ – Γνώση και Δράση”, η τιμητική- αφιερωματική εκδήλωση “Το Διδυμότειχο τιμά την ποίηση της Θράκης: Από το Γεώργιο Βιζυηνό στον Αυγερινό Μαυριώτη”.
Το εξαιρετικό αυτό ποίημα που ευγενικά παρατέθηκε και επιτράπηκε η μελοποίησή του από τον ποιητή, μελοποιήθηκε το Μέρος Ι (Ρόμβος) από τον Ξανθιώτη κ.Δημοσθένη – Μαρίνο Σταθούλη και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε κοινό, στις Γιορτές Παλιές Ξάνθης το Σεπτέμβριο 2016, κατά την εκδήλωση “Από το Κάστρο της Θρακιάς, Στα βήματα του Ορφέα” που παρουσίασε ο Ιστορικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου “ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ – Γνώση και Δράση” μαζί με το “Δίκτυο Λόγου και Πράξης” της Ξάνθης και σε συνεργασία με το Ωδείο Βορείου Έβρου (Καρπίδα) του Διδυμοτείχου και τη Σχόλη “Σύγχρονη Μουσική Αγωγή” της Ξάνθης.
Η εκτέλεση του κομματιού πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή μουσικής κ.Χρήστο Γκρέμο, ο οποίος στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τους “ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ”, το ερμήνευσε και στις επόμενες εκδηλώσεις του Συλλόγου κατά το 2017 (σε Κομοτηνή και Διδυμότειχο), αποκομίζοντας το θαυμασμό και τον ενθουσιασμό του κοινού.
Για το εν λόγω μελοποιημένο ποίημα, οι “ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ” του Διδυμοτείχου έχουν προτείνει δημόσια, κατά τις “Βυζαντινές Γιορτές Κάστρου Διδυμοτείχου – 2017”, να υιοθετηθεί ως “Ύμνος του Έβρου” από την Περιφερειακή Ενότητα Έβρου.
Όπως επίσης και κατά την Ημερίδα “Οι Αρχαιολογικοί Θησαυροί του Βορείου Έβρου” (Διδυμότειχο, 26 Νοεμβρίου 2016), οι “ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ” επίσης είχαν καταθέσει τη δημόσια πρόταση για να συμπεριληφθεί στο έμβλημα της Π.Ε. Έβρου, μαζί με τη Νίκη της Σαμοθράκης και η μορφή του αναδυόμενου Έβρου, όπως παρουσιάζεται στο ψηφιδωτό “Ο Έβρος και η Πόλη” της Πλωτινόπολης του Διδυμοτείχου.
Το εξαίσιο ποίημα – ύμνος στον αγαπημένο μας Έβρο, του γηραλέου και αειθαλούς Αυγερινού Μαυριώτη, παρατίθεται παρακάτω:
Έβρος
Μέρος Ι
Ποτάμι τρίκλωνο,
Του νήψαντος Ορέστη
Τα κρίματα έσβησες.
Ποτάμι αμέρωτο,
Θηλιά του πρίγκιπα
Με τ’ όνομα Έβρος.
Θολό ποτάμι,
Κλίνη υδάτινη της κεφαλής
Του θείου Ορφέα.
Ποτάμι εύλαλο,
Τη λύρα του έσπρωξες
Στη νήσο Λέσβο.
Έβρος, μυθικό
Κλωνί του Κάσσανδρου,
Της Κροτωνίτης
Βλαστάρι θαλερό,
Θύμα της Δαμασίππης.
Και της Αφροδίτης.
Αργυρορρύτη μου,
Σ’ αναζητώ τις νύχτες
Στα όνειρά μου,
Να εμπιστευτώ γυμνό
Το εφηβικό μου σώμα
Στην αγκαλιά σου
Και, ω! σαν άλλωτε
Το ρίγος του κινδύνου
Να νιώσω, κόντρα
Στη δύναμή σου.
Τον ήλιο να μοιραστώ
Με τους συντρόφους
Στη χρυσή αμμουδιά.
Να μάθω πού χωρίζει
Αυτός ο κόσμος.
(Από την ποιητική συλλογή «Ρόμβος», εκδόσεις «Πάραλος», 1997)