-
- ΜΕΤΚΕ
ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ : 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 1957 – 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 ΕΞΗΝΤΑ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Σαν σήμερα πριν από 66 χρόνια στην μαρτυρική Κύπρο, εκτελέστηκε δι΄ απαγχονισμού από τους Βρετανούς αποικιοκράτες ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης σε ηλικία 19 ετών. Ο Βαγορής ήταν μέλος της ΕΟΚΑ και αγωνίστηκε για την ελευθερία της Κύπρου και την Ένωσή της με την Ελλάδα. Αποτέλεσε τον τελευταίο αγωνιστή της ΕΟΚΑ που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
Σε ηλικία 17 ετών άφησε το σχολείο και εντάχθηκε στις ανταρτικές ομάδες της ΕΟΚΑ. Δασκάλους και συμμαθητές, τους αποχαιρέτησε με ένα ποίημα, καθώς υπήρξε καλλιτεχνικό πνεύμα με φιλολογικό ταλέντο. Δύο στίχοι από το ποίημα του έλεγαν τα εξής :
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».
Αιωνία σου η μνήμη Βαγορή, ελπίζω το καλούπι που έβγαζε τέτοιους Ρωμηούς να μην έσπασε.
Και το ποίημα μου φτωχό και αν είναι σου αξίζει !!!
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΟ ΒΑΓΟΡΗ
Ποίημα του Ιωάννη Α. Σαρσάκη (Καστροπολίτη) αφιερωμένο στον Εθνομάρτυρα του Κυπριακού Ελληνισμού Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Που πας παιδί μου Βαγορή
τι μονοπάτια παίρνεις,
έχεις μπροστά σου ανηφοριά
και χίλια σκαλοπάτια.
Τα νιάτα σου τα σκέφτηκες,
τη μάνα, τον πατέρα,
τ’ αδέλφια σου, τους μαθητές
που πας μαζί σχολείο ;
Εσύ είσαι ακόμη έφηβος
είσαι γεμάτος νιότη
και η ζωή σε λαχταρά
το μέλλον σε προσμένει.
Σκέψου τις ανηφοριές
και τ’ άγρια μονοπάτια,
τα σκαλοπάτια που ζητάς
είναι ματοβαμμένα.
Μένα με λένε Βαγορή
το δρόμο μου τον ξέρω,
κι ας είναι ανηφορικός
κι ας έχει σκαλοπάτια.
Μένα με λένε Βαγορή
και μ’ οδηγεί η ψυχή μου,
στα μονοπάτια τα στενά
στων αετών τις ράχες.
Εκεί θα βρω την Λευτεριά
εκεί θα πολεμήσω
και στην πατρίδα τη γλυκιά
τα νιάτα θα δωρίσω.
Όσο για τη μητέρα μου
τ’ αδέλφια τον πατέρα,
σύρε μονάχα να τους πεις
ποτέ να μη με κλάψουν.
Γιατί αυτοί με μάθανε
μαζί με τους δασκάλους,
πως των Ρωμηών η Λευτεριά
κερδίζεται με αίμα.
Κι αν είναι θέλημα Θεού
κοντά Του να με πάρει,
τότε εγώ προσκυνητής
θα ψάλω το Υπερμάχω.
Μεγαλοδύναμε θα πω
ας είμαι ο τελευταίος
για την γλυκιά Πατρίδα μου
που γίνομαι θυσία.
Ανάστησε την Κύπρο μας
του Λάζαρου την κόρη,
όπως ανάστησες κι αυτόν
και όλοι σε δοξάσαν.
Ώρα καλή σου Βαγορή
τράβα στο ριζικό σου
τον αετό δεν τον κρατάς
σαν θέλει να πετάξει.
Τον καμαρώνεις μοναχά
με τα μακριά φτερά του
που φτάνει ως τα ουράνια
και γίνεται αιώνιος !!!
