Κείμενο του Παντελή Σ. Αθανασιάδη (Σελίδες από το βιβλίο “Ψηφίδες από τη Θράκη του χτες”)
Τα κάστρα της Θράκης, άψυχα κουφάρια σήμερα, πέτρινοι γίγαντες λαβωμένοι από τους πολέμους και το χρόνο, χωρίς λειτουργική χρησιμότητα στην εποχή μας, στέκουν στους κάμπους και τα στρατηγικά περάσματα, αψευδείς μάρτυρες του αλλοτινού μεγαλείου τους, τότε που αποτελούσαν μια καλά μελετημένη ζώνη προστασίας της Κωνσταντινούπολης, της Βασιλεύουσας.
Η Θράκη, στην ενιαία ιστορική μορφή της με την ενδοχώρα της, που έφτανε ως το Δούναβη, ήταν πάντα ο φυσικός προμαχώνας της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ήταν η ασπίδα της. Ήταν ο αποσβεστήρας των βαρβαρικών επιθέσεων. Αυτό φαίνεται από τη μελέτη της χιλιόχρονης ιστορίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά και από τη μελέτη της γεωταξικής κατανομής όλων αυτών των οχυρώσεων.
Τα κάστρα της Θράκης αναπτύχθηκαν κυρίως: 1) Κατά μήκος του μεγάλου και ιστορικού οδικού άξονα της Εγνατίας Οδού, που κατευθύνεται από τη Δύση προς τη Βασιλεύουσα. Τα περισσότερα από αυτά, βρίσκονται σήμερα στην ελληνική Θράκη. 2) Περιμετρικά, ώστε να προστατεύουν την πρωτεύουσα της εκτεταμένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Τα κάστρα αυτά επεκτείνονται σε όλο το χώρο της ενιαίας ιστορικής Θράκης, που σήμερα τη μοιράζονται η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Τουρκία. Ουσιαστικά κτίσθηκαν όλα αυτά τα φρούρια, μικρότερα και μεγαλύτερα, για να δημιουργηθεί ένα πλέγμα ασφαλείας γύρω και μακρύτερα από την Κωνσταντινούπολη, ώστε να την προστατεύουν από την κάθοδο των εχθρικών φύλων, όταν αυτά διέβαιναν το Δούναβη και καταλήστευαν την Αυτοκρατορία, αποβλέποντας συνάμα και στην κατάλυσή της.
Για τη συνέχεια του κειμένου διαβάστε εδώ :
