Η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, υπέστησαν τρεις φορές Βουλγαρική Κατοχή, με άκρως δραματικές συνέπειες. Την πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το 1912-13, όταν οι ενωμένες χριστιανικές χώρες της Χερσονήσου του Αίμου πολέμησαν και κατανίκησαν την Οθωμανική Τουρκία. Τότε ήταν σύμμαχοι της Ελλάδας και εκτόπιζαν τους Τούρκους. Τη δεύτερη φορά, όταν με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, οι μεγάλες δυνάμεις επιδίκασαν τις περιοχές αυτές στην …….ηττημένη Βουλγαρία, αν και είχαν απελευθερωθεί από τον νικηφόρο Ελληνικό στρατό. Την τρίτη φορά ήταν το 1941-44, όταν οι ναζιστικές δυνάμεις παραχώρησαν την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (πλην του νομού Έβρου) στη σύμμαχό τους Βουλγαρία.
Τρεις Κατοχές εξόχως οδυνηρές, που έμειναν στη συλλογική εθνική μνήμη ως αληθινές τραγωδίες. Με πίκρα στα δημοτικά τραγούδια, διεκτραγωδήθηκε ο πόνος για τη Βουλγαρική παρουσία στις περιοχές αυτές: «Μαράθηκε ο βασιλικός, μαράθηκε ο δυόσμος. Πότε θα φύγουν οι Βούλγαροι, να ησυχάσει ο κόσμος». Ιδιαιτέρως σκληρό και αδυσώπητο, υπήρξε το σχετικά σύντομο διάστημα, το 1913, όταν ξέσπασε ο δεύτερος Βαλκανικός πόλεμος και ο Ελληνικός στρατός, με εκπληκτικές προελάσεις, εκτόπισε τους Βούλγαρους και τους απώθησε μέσα στο Βουλγαρικό έδαφος, έχοντας δυνατότητες να καταλάβει ακόμα και τη Σόφια. Τότε είχαμε παρέμβαση της τσαρικής Ρωσίας και των άλλων μεγάλων δυνάμεων, που θέλησαν να σταματήσουν τον πόλεμο στα Βαλκάνια. Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου εντελώς άδικα, επανέφερε τους Βούλγαρους σε Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, απ’ όπου τους εξεδίωξε ο Ελληνικός στρατός ………
Για τη συνέχεια του κειμένου διαβάστε εδώ
