Η Θράκη, και από τις δύο πλευρές των συνόρων προς τη Βουλγαρία, δοκιμάσθηκε σκληρά κατά τα πρώτα σαράντα χρόνια του 20ου αιώνα, από τη δραστηριότητα βουλγαρικών ληστρικών ομάδων, αφού μάλιστα είχαν λήξει οι πολεμικές συρράξεις στα Βαλκάνια και είχαν αραιώσει οι δράσεις των εθνικιστικών βουλγαρικών ομάδων, οι γνωστοί κομιτατζήδες, που είχαν στόχους διαφορετικούς, πέραν των εγκληματικών.
Η λήξη των πολεμικών συρράξεων μεταξύ των βαλκανικών κρατών και η εξέλιξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν οδηγήσει σε παγίωση τουλάχιστον των εθνικών συνόρων.
Τα διάφορα κομιτάτα σε Βουλγαρία αλλά και Τουρκία, έδρασαν έως το 1932 και πλέον. Αλλά από το 1927 με τη Βουλγαρία και το 1932 με την Τουρκία οπότε άρχισαν οι διμερείς διαπραγματεύσεις, που κατέληξαν σε σημαντικές συμφωνίες, αντιμετωπίστηκε δραστικά το φαινόμενο αυτό, αφού μεταξύ των ετών 1928-1929 εκτελέσθηκαν τέσσερις Βούλγαροι αρχηγοί συμμοριών και διάφοροι άλλοι συνεργοί τους φυλακίσθηκαν.
Πάντως παρά τις διακρατικές συμφωνίες Ελλάδας, Βουλγαρίας και Τουρκίας σημειώθηκε και δράση εθνικιστικών κομιτατζήδικων ομάδων όπως για παράδειγμα η πολύνεκρη επίθεση στα Πετρωτά Έβρου τον Μάιο του 1922 (Βλέπε σχετικά στο https://sitalkisking.blogspot.com/2018/02/1920.html).
Επίθεση βουλγαροτουρκικής οργάνωσης κομιτατζήδων, σημειώθηκε και κατά του πομακικού χωριού Εχίνος Ξάνθης, τον Νοέμβριο του 1922. Μετά την αποτυχία της επίθεσης κατά του Εχίνου, διαλύθηκε η συγκεκριμένη οργάνωση
